خوب اول از همه امروز تولد پته و من به شیوه خلاقانه ای که از خودش یاد گرفتم میخوام اینجا بهش تبریک بگم..... پت عزیز تولدت مبارک !! برات یه دنیا آرزوی خوب دارم ! امیدوارم همیشه شاد و سلامت باشی
و اما .... یه چیزی هست که خیلی وقته بهش فکر می کنم و این موضوع اذیتم می کنه، آخرین باری که بهش برخوردم سه چهار روز پیش بود. با دوستم رفته بودیم کافه ۷۸ ( اگه نرفتین حتمن برین، فضا و غذای فوق العاده ای داره)، من عاشق کافه نشینی هستم و عاشق غذا ! خلاصه یکی دیگه از غذاهایی رو که تا به حال امتحان نکرده بودم رو سفارش دادم.... پاستا با سیر و ریحون !!! واااااااااااای.... نمیدونین چه چیز محشری بود، حال دنیا رو کردم.
قسمت اذیت کننده اش رو الان میگم. دوستم با بررسی موادی که این غذا ازشون تشکیل شده بود به این نتیجه رسید که اینا این غذا واسشون ۸۰۰ تومن هم تموم نشده و حالا دارن میفروشن ۴۰۰۰ تومن و عجب کلاه بردارایی هستن، و اینکه این مواد اولیه اش چیز خاصی نیست و میشه تو خونه به راحتی درستش کرد و این همه پول نداد.
من با این طرز فکر خیلی مشکل دارم. زیاد دیدم آدمایی رو که وقتی به یه رستوران، کافی شاپ یا جاهایی از این قبیل میرن مدام دنبال اینن که هزینه غذایی رو که دارن میخورن حساب کنن و از روی اون پی به کلاهبرداری آقای فروشنده ببرن ! و یا اینکه بگن : این که درست کردنش کاری نداره، تو خونه هم میشه درستش کرد.
شخصا فکر می کنم که مدیر یا مالک رستوران یا کافی شاپ نه فقط بابت غذایی که به ما میده بلکه به خاطر فراهم کردن فضایی که ( به خصوص در مورد کافی شاپ) جون میده برای تنهایی ورق زدن یه مجله و یا گپ زدن با یه دوست( فصایی که کارکردهای منحصر به فردی برای خودش داره) حق داره مبلغی رو از ما بگیره . من شخصا آدم پولداری نیستم ولی برای رستوران و کافی شاپ هزینه می کنم چون لذت منحصر به فردی بهم میدن. مساله دیگه اینکه آره ممکنه که وقتی ترکیب پاستا رو با ریحونو سیر خورد شده و پنیر پیتزا می بینی بگی: اِ، اینو که تو خونه هم میشه درست کرد ، اما مهم اون ایده اولیه است که مطمئنم تا قبل از دیدن هنر سرآشپز محترم هیچوقت به ذهنت خطور نمی کرد.
خلاصه اینکه انگار رستوران رفتن برای مردم ما هنوز یه تفریح نیست، منظورم اینه که چیزی که تفریح محسوب میشه <غذا خوردنه> ونه <رستوران یا کافی شاپ رفتن>. نظر شما چیه ؟